جلیل آدابی افزود: از جمله مشکلات اصلی پرستاران، وضعیت دریافتی و حقوق پایین، کمبود نیروی پرستاری، تبعیض در پرداختی‌ها، سختی کار و…، است که این موارد به نوبه خود موجب ایجاد بی‌انگیزگی پرستاران می‌شود.

وی ادامه داد: کمبود نیروی پرستاری در مراکز درمانی سبب آسیب به بدنه سلامت و در نهایت اجحاف به حق گیرندگان خدمت می‌شود.

آدابی همچنین حرفه پرستاری را پر تنش و استرس‌زا توصیف کرد و گفت: پرستاری در ایران، خدمت با سختی زیاد و بدون هیچ امتیاز و انگیزه‌ای برای پرستاران است. با توجه به اینکه پرستاری یک حرفه و شغل مقدس به حساب می‌آید، تنها انگیزه و دلیل پرستاران برای انجام کار، تمایلات انسان‌دوستانه و نوع‌دوستی است که نیاز است سیاست‌های حاکمیتی برای بهبود حقوق و شرایط کاری پرستاران اصلاح شود.

عضو شورای‌عالی نظام پرستاری افزود: در حال حاضر در بیشتر کشورها پرستاران گروه اصلی ارائه دهنده خدمات مراقبت و بهداشت در مراکز درمانی محسوب می‌شوند و تقریباً در تمام حیطه‌های سلامت، پرستاران نقش اصلی را ایفا می‌کنند، اما در ایران یکی از آسیب‌های جدی در سیستم بهداشت و درمان، کمبود نیرو است.

آدابی گفت: نقش پرستاران همراه با تغییرات محیط اجتماعی و طبیعی، الگوی بیماری‌ها، کاهش تولد و افزایش تعداد سالمندان تغییر می‌کند و روزبه‌روز بر شرح وظایف پرستاری افزوده می‌شود و این افزایش وظایف پرستاری با کمبود نیرو در کشور همراه است.

وی ادامه داد: کمبود پرستار باعث افزایش حجم کاری پرستاران، نارضایتی شغلی، افزایش خطای حرفه‌ای، ترک کار و در نتیجه منجر به کاهش ایمنی بیمار و افزایش مرگ‌ومیر می‌شود.

عضو شورای‌عالی نظام پرستاری بیان کرد: در ایران مشکل کمبود پرستار به عنوان مهم‌ترین چالش شناخته شده است و این کمبود در ارائه خدمات در مراکز درمانی نیز مؤثر است.

آدابی درباره برآورد نیروی پرستاری در ایران، گفت: در ایران سه روش برای برآورد نیروی انسانی وجود دارد؛ یک روش بر اساس جمعیت جامعه که برای هر ۱۰۰۰ نفر سه نفر پرستار در نظر گرفته شده و روش دیگر بر اساس تعداد پزشکان است که برای هر پزشک باید سه پرستار مشغول به کار باشند و روش سوم نیز بر اساس تعداد تخت‌های بیمارستانی است که طبق این روش نیز به ازای هر تخت باید ۱.۵ تا ۲ تا پرستار مشغول کار باشد.

وی ادامه داد: یکی از راه‌های جبران کمبود پرستار در ایران، در برنامه هفتم توسعه در نظر گرفته شده که آن هم افزایش‌پذیرش دانشجویان پرستاری است، این راهکار نیز به نوبه خود باعث ایجاد مشکلاتی، مخصوصاً در بحث آموزش خواهد شد، زیرا آموزش پرستاری؛ تخصصی و فراز و نشیب‌های زیادی دارد.

عضو شورای‌عالی نظام پرستاری اضافه کرد: با توجه به ظرفیت و زیرساخت‌های موجود، دانشکده‌های پرستاری امکان حجم زیادی برای آموزش را ندارند.

آدابی تصریح کرد: یکی دیگر از معضلات پرستاری، بحث مهاجرت پرستاران است که اصلی‌ترین دلیل آن، مسائل رفاهی و مالی است.

عضو شورای‌عالی نظام پرستاری ادامه داد: آنچه مسلم است، پرستاران از کشورهای در حال توسعه به کشورهای توسعه یافته مهاجرت می‌کنند، زیرا در کشورهای توسعه یافته نسبت پرستار به تخت رعایت شده و کمبود پرستار در حال جبران است و پرستاران شرح وظایفشان را برای بیماران به درستی انجام می‌دهند و بحث‌های رفاهی و مالی برای آنان تأمین می‌شود.